It's all about money

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Αλήθεια πέφτει κανείς από τα σύννεφα από τον κατά 90% αναπόφευκτο υποβιβασμό της ομάδας βόλεϊ του ΑΡΗ στην Α2; Το κακό φαινόταν όμως ποιος νοιαζόταν όπως ορθώς προέβλεψε για πλείστες όσες περιπτώσεις το γνωστό άσμα. Εδώ και χρόνια- και όχι μόνο φέτος- το τμήμα ακροβατεί μεταξύ χρεοκοπίας και υποβιβασμού και με αλχημείες την έβγαζε. Όπως και ο ερασιτέχνης του οποίου την τραγική οικονομική κατάσταση αντανακλά ο επικείμενος αυτός υποβιβασμός ενός τμήματος με συναισθηματική αξία για τον αρειανό αφού ο ΑΡΗΣ στο βόλεϊ ήταν ο πρώτος που έσπασε το δίπολο Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού και κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1988 με Γκάνεφ.

Κακά τα ψέματα, χωρίς το χρήμα δουλειά δεν γίνεται. Θα βγάλεις ένα μήνα, δυο, τρεις, άντε ένα χρόνο με το ζόρι. Όταν ο ερασιτέχνης εδώ και τρία τουλάχιστον χρόνια (ίσως λέω και λίγα) έχει μετατραπεί σε επαίτη του ποδοσφαίρου και της ΚΑΕ και περιμένει να τη… βγάλει με τα ψίχουλα που του πετούν από το τραπέζι, με το χέρι μονίμως προτεταμένο και ανοικτό, δεν υπάρχει μέλλον. Και αν υπάρχει, προδιαγράφεται ζοφερό και μετά το βόλεϊ ίσως ακολουθήσουν κι άλλα τμήματα. Ο ερασιτέχνης έχει πάψει προ πολλού να είναι βιώσιμος. Σε μια τέτοια κατάσταση όπου το ευρώ αναζητείται με το… δίκαννο, απέχει πόρρω από το να συζητάμε για πλάνο, οργάνωση, πρόγραμμα. Το μόνο εύκολο να πάρει ο καθένας το λίθο και να αρχίσει να σημαδεύει τον σημερινό Πρόεδρο Γιάννη Ψηφίδη, τον προηγούμενο Τάσο Οικονόμου ή και τους ακόμη παλιότερους εξαντλώντας και την προσωπική του αντιπάθεια ή άποψη. Γιατί άποψη φυσικά και θα διατυπώσουν όλοι, άσχετα αν οι περισσότεροι δεν έχουν πάει ίσως και καμία φορά σε αγώνα βόλεϊ της ομάδας, ειδικά στη φετινή δύσκολη σεζόν.

Όταν ο βασιλιάς των σπορ, το ποδόσφαιρο, αναγκάστηκε σε εθελούσιο υποβιβασμό λόγω κακοδιαχείρισης και δυσβάστακτων χρεών, σιγά μην τη γλίτωνε το βόλεϊ που ούτε τα ίδια έσοδα έχει ούτε φυσικά και ανάλογη δημοφιλία. Ας μην ξεχνάμε ότι και στο μπάσκετ που σήμερα αποπνέει υγεία και προοπτική, η κατάσταση ήταν οριακή οικονομικά και ευτυχώς που εμφανίστηκε, όπως ο από μηχανής θεός στις τραγωδίες, ο Λάσκαρης και το έβγαλε από το τέλμα δίνοντας όραμα και προοπτική. Για να ασχοληθείς σήμερα με τον ερασιτέχνη ΑΡΗ πρέπει να έχεις είτε άγνοια κινδύνου είτε τρέλα. Ο Ψηφίδης που συγκεντρώνει σήμερα τα βέλη, αν δεν υπέγραφε τα δελτία των αθλητών, ο ΑΡΗΣ δεν θα κατέβαινε στο πρωτάθλημα. Ομοίως θα ήταν λογικά ακέφαλος και ο Α.Σ αν δεν έπραττε το ίδιο και εκεί. Ουσιαστικά ανέλαβε- και όποιος άλλος ήταν στη θέση του- μια αποστολή αυτοκτονίας. Για ρωτήστε και τον Τάσο Δεσύπρη που είχε εκπονήσει ένα πλάνο σωτηρίας, αλλά έκανε πίσω.

Στον ερασιτέχνη τα πράγματα είναι απλά. Όποιο τμήμα διαθέτει έφορο που τα… χώνει και έχει κάποια αυτοτέλεια, έχεις καλώς. Δείτε τι συμβαίνει σε γυναικείο μπάσκετ, βόλεϊ και ποδόσφαιρο ή στις ακαδημίες ποδοσφαίρου που υπάρχουν χρηματοδότες. Όποιο τμήμα στηρίζεται στο ταμείο του Α.Σ… κλάφτα Χαράλαμπε.

Θα ρωτήσει κάποιος τι μέλει γενέσθαι; Μια ελπίδα μπορεί να προκύψει από την άνοδο του ΑΡΗ στη Football League, την μεγαλύτερη προσέλευση του κόσμου στο γήπεδο, την αξιοποίηση των εμπορικών χώρων του Βικελίδης, κινήσεις που θα φέρουν επιπλέον έσοδα στον ερασιτέχνη αφού πρώτα γίνει ένας εξορθολογισμός. Σκέψεις που διατυπώνονται για την έλευση επενδυτή και στον ερασιτέχνη μάλλον ανάγονται στη σφαίρα της φαντασίας, με τη σημερινή οικονομική κατάσταση. Εκτός και αν ξέρετε πολλούς που θέλουν να πετάξουν χρήματα σε ένα βαρέλι δίχως πάτο…